Tegoroczną jubileuszową edycję festiwalu 4 grudnia otworzyła Małgorzata Sapiecha-Muzioł, dyrektor i kierownik artystyczny festiwalu, dyrygent Akademickiego Chóru Politechniki Wrocławskiej – głównego organizatora festiwalu przy współpracy Polskiego Związku Chórów i Orkiestr – Oddziału Dolnośląskiego oraz fundacji „Repercussion”.
Po przemówieniach okolicznościowych rozpoczął się koncert gościa specjalnego festiwalu – Poznańskich Słowików. Pod batutą obecnego dyrygenta i kierownika artystycznego chóru – Macieja Wielocha, wieloletniego asystenta Stefana Stuligrosza, chór wykonał „Laudate Dominum” Charlesa Gounoda, a następnie utwory Wacława z Szamotuł, Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Tomasa Luisa de Victorii, Mikołaja Zielińskiego, Alessandro Scarlattiego, a także Henryka Mikołaja Góreckiego, Cesara Francka oraz Stefana Stuligrosza. W partiach solowych chórowi towarzyszyła sopranistka Katarzyna Hołysz, a na organach grał Maciej Bolewski. W drugiej części koncertu „Poznańskie Słowiki” wykonały utwory Wolfganga Amadeusza Mozarta i Georga Friedricha Haendla z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej „Accademia dell’ Arcadia”. Koncert zakończył się owacją na stojąco publiczności i wykonaniem na bis „Alleluja” z Oratorium „Mesjasz” Georga Friedricha Haendla.
(Szczegóły na łamach „Pryzmatu” – e-pisma Politechniki Wrocławskiej http://www.pryzmat.pwr.edu.pl/SitePages/wiadomosci.aspx?i=459 )
5 grudnia,
w kolejnym dniu festiwalu, wystąpiły chóry wrocławskie. Można było posłuchać zarówno muzyki poważnej z różnych epok, jak i wokalnych opracowań przebojów pop. Chór Kameralny Politechniki Wrocławskiej „Consonanza” pod dyrekcją Marty Kierskiej-Witczak wykonał Completorium G.G. Gorczyckiego wraz ze solistami zespołu „Ars Cantus” oraz Zespołem Instrumentów Dawnych. Chór Kameralny Akademii Muzycznej „Senza Rigore” pod batutą Jolanty Szybalskiej-Matczak zaprezentował pięć utworów: Nunc Dimittis Pawła Łukaszewskiego, Laudate Dominum – Alleluja Mariana Sawy, Beata Viscera Mariae Virginis Roberto Di Marino, O Sacrum Convivium Pier Darmiano Perettiego, Haec Dies Mario Lanaro. Ogólnie znane i lubiane pieśni wojskowe: Szara Piechota, Przybyli ułani pod okienko, Białe Róże, Serce w Plecaku, oraz A South African Trilogy Stephana P. Barnicle, pod dyrekcją Macieja Wojciechowskiego zaśpiewał beniaminek wśród chórów wrocławskich – powstały we wrześniu tego roku Chór Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych. Chór Uniwersytetu Medycznego „Medici Cantantes” prowadzony przez Agnieszkę Franków-Żelazny przedstawił Kołysankę Jana Maklakiewicza, Shall I compare thee to a summer’s day Nilsa Lindberga, The Goslings Fredericka Bridge’a oraz Sobótkowe Śpiewki (III, IV, V) w opracowaniu Kazimierza Serockiego. Największe przeboje muzyki rozrywkowej zaprezentował Chór Uniwersytetu Przyrodniczego pod dyrekcją Alana Urbanka, przy akompaniamencie fortepianowym Magdaleny Jaszczak.
6 grudnia
był kolejnym dniem muzycznych spotkań. Tym razem na estradzie spotkało się kilka pokoleń chórzystów związanych z Akademickim Chórem Politechniki Wrocławskiej. Ze swoim repertuarem a capella wystąpili obecni chórzyści, prezentując pod dyrekcją Małgorzaty Sapiechy-Muzioł sześć utworów: O nata lux Mortena Lauridsena, Pater noster Józefa Świdra, Richte mich Gott Felixa Mendelssohna, Bogorodice Djewo Arvo Pärta, Shenandoah Jamesa Erba, Szła dzieweczka do laseczka w opr. Antoniego Grefa. Następnie na estradę zawitali członkowie chóru z lat 70., 80. i 90., wykonując pod dyrekcją Mirosławy Jury-Żegleń Te Deum laudamus Houstona Brighta, Angelus Domini Franza Biebla, Otcze nasz G. Dubieńskiego, Zastupnice usjerdnaja Pawła Czesnokowa, Txoriñua Eduardo Mocoroa, Koncert wiejski Romualda Twardowskiego, Na glinianym wazoniku Stanisława Wiechowicza, The battle of Jericho arr. Johna Pagota. Ostatnia część koncertu była wyjątkowa, ponieważ zaśpiewali w niej chórzyści z czterech dekad – dawni i obecni, wykonując sześć utworów pod batutami czterech dyrygentów związanych z Akademickim Chórem Politechniki Wrocławskiej w różnych okresach jego działalności. Artur Wróbel, będący w latach 2002-2005 asystentem dyrygenta, poprowadził wykonanie dwóch utworów: Nieście Chwałę mocarze Mikołaja Gomółki oraz Parce Domine Feliksa Nowowiejskiego. Następnie batutę przejęła Agnieszka Franków-Żelazny, dyrygując chórem wykonującym kolejne pieśni: Służyłem ja tobie w opr. Włodzimierza Sołtysika i Bogorodice Djewo Sergiusza Rachmaninowa. Dorota Słowikowska-Mikoś, w latach 1983-94 chórzystka, a w 1993 r. dyrygent w ramach zastępstwa, poprowadziła następne dwa wykonania: Kołysankę Jana Maklakiewicza oraz Oj, nasi jadą w opr. Stefana Rożdżyńskiego. I wreszcie jubileuszowy koncert zakończyła Małgorzata Sapiecha-Muzioł, aktualny dyrygent i kierownik artystyczny chóru, prowadząc wykonanie Deep river arr. Briana Tranda oraz Pragną ocki Stanisława Wiechowicza. Po koncercie odbyło się towarzyskie spotkanie kilku pokoleń chórzystów, które upłynęło w serdecznej, „śpiewającej” atmosferze.
fot. Sławomir Przerwa
7 grudnia
na festiwalowej estradzie prezentowały swoje repertuary chóry akademickie z innych miast: młody, powstały w zeszłym roku, Chór Kameralny Akademii Muzycznej w Poznaniu, Chór Akademicki Uniwersytetu w Białymstoku, Akademicki Chór Politechniki Lubelskiej, prezentujący jazzowy repertuar z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, Chór Akademicki Politechniki Warszawskiej. Miłym akcentem było wykonanie kilku kolęd dedykowanych słuchaczom z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia. Nie dojechał, niestety, Chór Akademicki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, któremu w dotarciu na wrocławski festiwal przeszkodziła niesprzyjająca aura w postaci zamieci i zawiei śnieżnych oraz zatorów drogowych.
8 grudnia
– to dzień koncertu finałowego, w ramach którego organizatorzy festiwalu przygotowują tradycyjnie wykonanie wielkiej formy wokalno-instrumentalnej z udziałem solistów i orkiestry symfonicznej. W tym roku Akademicki Chór Politechniki Wrocławskiej wraz z Akademickim Chórem Politechniki Śląskiej wykonał Requiem Johna Ruttera z udziałem solistki – Olgi Ksenicz, z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Zespołu Szkół Muzycznych im. S. Moniuszki w Wałbrzychu. Całością dyrygowała Małgorzata Sapiecha-Muzioł.
Dziś od rana (9XII przyp.red.AK) odbieram telefony z gratulacjami za wczorajszy piękny koncert i cały festiwal! – mówi dyrektor festiwalu, Małgorzata Sapiecha Muzioł. Zarówno słuchacze, jak i sami uczestnicy są pod ogromnym wrażeniem! Wszyscy chwalą stronę artystyczną, a także organizacyjną naszego przedsięwzięcia.
Oto podziękowania Małgorzaty Sapiechy-Muzioł, skierowane do chóru:
Dziękuję Wam bardzo za pomoc w kwestiach technicznych! Cieszę się, że mogę na Was liczyć zawsze i w każdej sytuacji! Bardzo Wam dziękuję za te ostatnie dni i gratuluję udanych koncertów!
Należy podkreślić, że dyrekcji festiwalu pomagał będący w każdej chwili do dyspozycji wolontariat chórzystów: Franciszek Borowiec, Katarzyna Broś, Anna Chochowska, Adam Dziurzyński, Alicja Gawrońska, Barbara Gontar, Piotr Guzikowski, Paweł Horoszko, Anna Jarecka, Anna Kiczko, Justyna Koczwarska, Grzegorz Krzyś, Ewa Kwaśniewicz, Emilia Kwiatkowska, Przemysław Lizurej, Katarzyna Merdas, Joanna Mitłaszewska, Zbigniew Papierowski, Maciej Przydatek, Henryk Sałek, Jolanta Sierakowska, Paweł Skiba, Karolina Süsser, Anna Szczerba, Paulina Szudrowicz, Andrzej Teisseyre, Michał Waszkielewicz, Janusz Wilczyński, Joanna Wojciechowska, Agata Zasada, Waldemar Żak.
Kilka opinii nt. koncertu finałowego
Było super! Nigdy nie śpiewało mi się tak dobrze i lekko jak wczoraj. Piękne wejście tenorów i barytonów w Agnus Dei – delikatne piano, cud i miód na uszy. (Asia Mitłaszewska – alty)
Ciężko jest samemu obiektywnie ocenić, czy wszystko dobrze wyszło, mając świadomość tego, co się samemu skiepściło… Ale głosy ludzi „z zewnątrz” faktycznie były mega pozytywne. Dodam, że te głosy powiedziałyby prawdę, gdyby było inaczej, więc żadne tam spijanie sobie pianki z dziubka….etc. 🙂 (Zibi Papierowski – barytony)
Gosiu! na Twoje ręce chcę przekazać gratulacje za organizację całego Festiwalu, a także za dzisiejszy koncert. Bardzo się cieszę, że mogłem go wysłuchać. Po raz pierwszy słyszałem ten utwór „na żywo”! Muszę przyznać, że akustyka tego kościoła (pw. Matki Bożej Królowej Pokoju, ul. Ojców Oblatów – Popowice, przyp red.AK) jest bardzo trudna. Jednak pokonaliście wszystkie trudności. Bardzo dobrze były dobrane proporcje dźwięku między orkiestrą i chórem. Chór stopił się w brzmieniu z orkiestrą i stworzyło to wspaniały nastrój. Znakomite były zwłaszcza piana, co w przypadku tak dużego chóru jest równie trudne, co efektowne. Bardzo dobrze została wydobyta „wielowarstwowość” utworu. (…) Chór bardzo dobrze reagował na gesty Pani Dyrygent. Dlatego muzyka była żywa, falująca, świadomie niespokojna. byłem w towarzystwie osób, które się na muzyce znają i są raczej krytyczne (żona i bratowa – w końcu zawodowy muzyk) i one podzielały moją opinię. (Jan Kosendiak – tenor, były nasz chórzysta, obecnie śpiewa w „Consonanzy”).
Uwaga! Szczegóły dotyczące chórów oraz dyrygentów http://www.festiwalbarborkowy.pwr.wroc.pl(…)program(…)